Alicante week 1
19 augustus 2016 - Alicante, Spanje
Hola! Buenos tardes. (Hallo, goedemiddag.)
Het is 16:25 en ik ben net wakker geworden. Zo gaat dat, hier in Spanje. Ik heb vanochtend mijn vierde lesdag gehad. Het gaat best goed, ik heb een hele leuke docente die met een vriendelijke glimlach alles duidelijk in het Spaans uitlegt. En dat kan ik best volgen. Voor dit weekend heb ik wat kinderboeken van school geleend om thuis te lezen.
Het afscheid was fijn en een beetje raar. Heel tof dat Henk-Jan, Vlad, Willem en Quincy er ook waren naast mijn ouders. (Dit zijn vrienden die ik via Max ken en Quincy was mijn buurjongen in Amersfoort.) Ik ben er nog niet uit of 3,5 maand weg zijn nou lang of kort is. Ik heb geen idee hoe snel ze gevoelsmatig voorbij zullen gaan. Ik gok snel, maar met wat heimwee hier en daar.
Al vóór het inchecken op Schiphol ontmoette ik Irene. Ze is Nederlands en ging toevallig dezelfde taalcursus doen. Toen we bijna bij de ontmoetingsplek waren stopte er een cabrio naast ons. De man die ondertussen uitstapte zei onze namen met een Spaans accent: "Mandy, Irene?" Dat moest Félix zijn, de eigenaar van de appartementen, met wie we hadden afgesproken. Hij zei dat we op verschillende locaties zouden verblijven. Ik zou wachten terwijl hij Irene wegbracht en daarna zou hij terugkomen om mij ook mijn appartement te laten zien en de sleutel te overhandigen. Ik vond het in de eerste plaats al vreemd dat we niet gewoon van te voren een adres kregen, maar dat scheen dus te zijn omdat ze ons pas na aankomst 'verdeelden' over verschillende locaties. Maar in 10 minuten zou Félix terug zijn. Vooruit dan maar. Het duurde ruim het dubbele, maar daar was ik al wel op berekend, sins hij haar moest wegbrengen naar geen idee waar en daar nog het appartement zou laten zien. Achteraf waren ze ook nog langs school en de supermarkt ofzo gereden. Enfin, toen kon ik mijn bagage in de auto laden en reden we naar de plek waar ik de komende weken zou doorbrengen. Onderweg vertelde Félix me over het appartement en de mensen die er wonen. Hij zei ook dat de school alleen via hem de huisvesting doet, omdat zijn service de beste is en dat veel huiseigenaren in Spanje bijvoorbeeld niet de borg teruggeven. Ook vertelde hij toen we in het appartement waren en ik een paar van mijn huisgenoten had ontmoet dat hij een eigen club heeft in de stad waar we een gratis drankje konden krijgen. Deze knappe Spanjaard had het goed voor elkaar, maar ik vond hem een beetje een gladjakker. Ik had trouwens niets te klagen over mijn appartement en ook mijn huisgenoten zijn superlief. Een Iers meisje, die hier net zolang zal zijn als ik en ook de cursus doet, twee Spaanse meisjes en een Chinese jongen die hier werkt(die zie je amper).
De eerste dagen en ben ik veel uit eten geweest met Max. We hebben tapas en bier gegeten en gedronken. Het schijnt dat een toerist dus cerveza besteld en een local canja. Een canja is simpelweg een kleiner biertje. Het is echt heel warm en vochtig hier, dus we hebben elke dag wel rustig aangedaan en af en toe siësta gehouden. De laatste avond(woensdag) zijn we de berg opgelopen naar el Castillo voor een prachtig uitzicht.
Vannacht ben ik trouwens met klas- en schoolgenoten uit geweest. Mijn siësta van net was na 4 uur slaap vannacht en school (9:00 tot 12:30) zeer welkom.
Hasta luego!
Het is 16:25 en ik ben net wakker geworden. Zo gaat dat, hier in Spanje. Ik heb vanochtend mijn vierde lesdag gehad. Het gaat best goed, ik heb een hele leuke docente die met een vriendelijke glimlach alles duidelijk in het Spaans uitlegt. En dat kan ik best volgen. Voor dit weekend heb ik wat kinderboeken van school geleend om thuis te lezen.
Het afscheid was fijn en een beetje raar. Heel tof dat Henk-Jan, Vlad, Willem en Quincy er ook waren naast mijn ouders. (Dit zijn vrienden die ik via Max ken en Quincy was mijn buurjongen in Amersfoort.) Ik ben er nog niet uit of 3,5 maand weg zijn nou lang of kort is. Ik heb geen idee hoe snel ze gevoelsmatig voorbij zullen gaan. Ik gok snel, maar met wat heimwee hier en daar.
Al vóór het inchecken op Schiphol ontmoette ik Irene. Ze is Nederlands en ging toevallig dezelfde taalcursus doen. Toen we bijna bij de ontmoetingsplek waren stopte er een cabrio naast ons. De man die ondertussen uitstapte zei onze namen met een Spaans accent: "Mandy, Irene?" Dat moest Félix zijn, de eigenaar van de appartementen, met wie we hadden afgesproken. Hij zei dat we op verschillende locaties zouden verblijven. Ik zou wachten terwijl hij Irene wegbracht en daarna zou hij terugkomen om mij ook mijn appartement te laten zien en de sleutel te overhandigen. Ik vond het in de eerste plaats al vreemd dat we niet gewoon van te voren een adres kregen, maar dat scheen dus te zijn omdat ze ons pas na aankomst 'verdeelden' over verschillende locaties. Maar in 10 minuten zou Félix terug zijn. Vooruit dan maar. Het duurde ruim het dubbele, maar daar was ik al wel op berekend, sins hij haar moest wegbrengen naar geen idee waar en daar nog het appartement zou laten zien. Achteraf waren ze ook nog langs school en de supermarkt ofzo gereden. Enfin, toen kon ik mijn bagage in de auto laden en reden we naar de plek waar ik de komende weken zou doorbrengen. Onderweg vertelde Félix me over het appartement en de mensen die er wonen. Hij zei ook dat de school alleen via hem de huisvesting doet, omdat zijn service de beste is en dat veel huiseigenaren in Spanje bijvoorbeeld niet de borg teruggeven. Ook vertelde hij toen we in het appartement waren en ik een paar van mijn huisgenoten had ontmoet dat hij een eigen club heeft in de stad waar we een gratis drankje konden krijgen. Deze knappe Spanjaard had het goed voor elkaar, maar ik vond hem een beetje een gladjakker. Ik had trouwens niets te klagen over mijn appartement en ook mijn huisgenoten zijn superlief. Een Iers meisje, die hier net zolang zal zijn als ik en ook de cursus doet, twee Spaanse meisjes en een Chinese jongen die hier werkt(die zie je amper).
De eerste dagen en ben ik veel uit eten geweest met Max. We hebben tapas en bier gegeten en gedronken. Het schijnt dat een toerist dus cerveza besteld en een local canja. Een canja is simpelweg een kleiner biertje. Het is echt heel warm en vochtig hier, dus we hebben elke dag wel rustig aangedaan en af en toe siësta gehouden. De laatste avond(woensdag) zijn we de berg opgelopen naar el Castillo voor een prachtig uitzicht.
Vannacht ben ik trouwens met klas- en schoolgenoten uit geweest. Mijn siësta van net was na 4 uur slaap vannacht en school (9:00 tot 12:30) zeer welkom.
Hasta luego!
school! Opa en Oma xxx
Zie je snel op skype!
Liefs Febe