Salar, expositie en Copacabana

Ik ben alweer een week thuis, maar wilde toch graag nog een blog schrijven over mijn laatste paar weken in Bolivia.

Salar de Uyuni is alweer drie weken geleden, maar was zooo mooi en interessant. De foto's spreken eigenlijk voor zich. 'In het echt is het mooier' geld voor de meeste foto's, voor enkele foto's zijn de toeristen of andere zaken ontweken en heeft het vastgelegde beeld meer sfeer. We hebben in een zouthotel geslapen de eerste nacht en de tweede nacht in een hostel bij de Lagunas Colorado. Dit is het roodpaars-achtiggekleurde meer, door bepaalde algen geloof ik, met flamingo's. Heel mooi, maar het was echt heel koud daar. Verder hebben we in 3 dagen de standaard dingen van de tour gedaan. Beginnende bij de eindeloos lijkende zoutvlaktes, opgevolgd door veel verschillende landschappen inclusief lama's en alpaca's, geisers en het natuurlijke warmtebad.

De week daarna was er de expositie die Lisan, Aliénor en ik hadden georganiseerd. We hebben de nacht ervoor allemaal zo'n 3,5 uur geslapen, maar het was in mijn beleving een succes. Er waren redelijk wat mensen, de locatie was heel mooi en geschikt en de sfeer was goed.

Mijn laatste week in Bolivia ben ik met Isa in La Paz en Copacabana geweest. Copacabana ligt aan het Titicacameer, zover ik weet het enige grote water in Bolivia. De eerste dag hebben we bij een tentje gegeten en 's avonds lag ik om 8 uur al met al mijn kleren aan onder 3 dekens te slapen. Ik ben nog steeds verbaasd dat ik het niet warm had de volgende ochtend. Isa had nog gedoucht en was iets langer opgebleven. We hebben de volgende ochtend een boot genomen naar het noorden van Isla del Sol. Op het eiland wilden we zoals ons was aangeraden van noord naar zuid lopen. Dit zou zo'n drie uur duren vanaf de steiger. Door omstandigheden hadden we wat vertraging opgelopen en we wilden ook nog de ruïnes in het noorden zien. We waren hevig verbrand, maar begonnen het door de wind wel koud te krijgen. Toch zouden we 4 uur voor het donker werd nog aan de tocht beginnen. Na ruim twee uur lopen zagen we een bos waar we iets over hadden gehoord. Ik wilde daar graag heen en wist dat we dat niet de volgende dag nog zouden doen. Volgens Isa haar Lonely Planet zat er een hostel aan het strand achter het bos. Ik vroeg een man met een schaapskudde om raad en uiteindelijk volgde we hem en wees hij ons de weg. Over een soort heuvel vol met losse stenen daalde we af toen we een leefgemeenschap zagen. Een cholita (traditionele vrouw) wees ons hoe we konden lopen. We zaten niet aan de goede kant van de bergen voor een mooie zonsondergang in het water, maar de lucht was prachtig. Vervolgens liepen we naar het water, waaraan we verschillende hostels vonden. Ik kreeg daar nog gedoucht en kreeg mijn pasta ongeveer op bed bezorgd, terwijl Isa al diep lag te slapen (met vest aan en muts op). We hadden de rollen omgedraaid met de dag ervoor zegmaar. Note: Isa heeft de hele volgende dag verlangd naar zo'n zelfde bord met pasta, hehe.

We zijn de dag erna nog het koude water in geweest en hebben daarna omslachtig de boot naar het noorden gepakt om vanaf daar helemaal zuid te varen (vanaf halverwege ging niets naar zuid). Ik vond dat stuk van het eiland dat Challa heette heel mooi en authentiek. Er zijn schoolkinderen in uniform en traditioneel geklede mannen en vrouwen met hele kuddes dieren: varkens, koeien, ezels etc. Een heel idyllisch plaatje.

In La Paz zijn we vervolgens 2 dagen op zoek geweest naar mijn koffer die nog onderin de tourbus zat waarmee we uit Copacabana waren gekomen. De bus was al aan het rijden toen ik als laatste uitstapte, omdat het nacht was en we nog geen slaapplek hadden focusde ik meteen op veiligheid en drong het pas na een tijdje door dat ik mijn koffer niet had. Daar had ik ook niet eerder mee gereid, alleen nu omdat ik vanuit La Paz naar Nederland zou gaan. Er kwam een man op ons af die zei dat het gevaarlijk was op straat. Toen we hem over de koffer vertelde gaf ie ons alle informatie die we nodig hadden; zoals waar het kantoor zat, hoelaat we daarheen konden en dat we de toerisme politie moesten inschakelen. De tweede dag was zoals gezegd de chauffeur op het kantoor en had ik binnen 5 minuten zonder iets te betalen mijn koffer met alles erin terug, het slot er nog netjes op. Fieuww.

We hebben de rest van de dag gevuld met een nieuw hostel zoeken, lekker eten en sourvernirs kopen. Isa vertrok naar Cochabamba en ik ben teruggegaan naar hetzelfde hostel. Ik wilde naar Valle de la Luna gaan omdat ik hoorde dat dat leuk was voor één dag en vind op dat een kamergenoot daar ook heen wilde. We zijn samen gegaan. Daarna ben ik een paar uur gaan slapen, om 's avonds nog wat laatste sourvernirs te kopen. Na nog wat uurtjes slaap stond ik uiteindelijk op om met de taxi richting vliegveld te gaan. En dat was het dan.. Bolivia.

In totaal heb ik ruim 20 uur op vliegvelden moeten wachten en heb ik zo'n 15 uren gevlogen, dus ik was blij toen we landden. Het ontvangst op Schiphol was fijn en ik was blij met een warm bedje in de Nederlandse kou.