Torotoro

Vorige week op vrijdagochtend had ik een Skype afspraak met een van de twee docenten die betrokken is bij mijn reis. Hij bestede aandacht aan het methodische aspect van mijn werk in de ziekenhuizen. Nagaan waarom je een bepaald materiaal aanbied en wat je wilt bereiken. Ik had het idee dat ik nu nog hetzelfde doe als andere vrijwilligers in Viedma. Ik ben nu bijvoorbeeld met een andere vrijwilliger een blind meisje van twee het verschil aan het leren tussen groot en klein, of welk voorwerp zwaarder is. Wanneer ik haar voer maak ik smakgeluidjes en op die manier heb ik heb het idee dat ze al steeds sneller door heeft dat ik het ben. Ik ben dus aan het experimenteren met contact maken en probeer hierin een vorm te vinden die zowel bij mij als bij de cliënt past. Door te gaan werken met doelen (in het medium) kan ik vervolgens meer methodisch gaan handelen. Bijvoorbeeld wat wil ik dat ze kan aan het einde van een bepaalde periode? 

Verder heb ik mijn eerste toeristische uitstap gemaakt vorig weekend, naar Torotoro. Dit is een klein dorpje vanuit waar je allerlei activiteiten kunt doen. De eerste dag zijn we een heel stuk gaan lopen door de natuur. Het was zo mooi! Daarna hebben we met de auto een stuk gereden om vervolgens de grotten te bezoeken. Ik ben op zich geen fan van kleine ruimtes, dus toen we voorbij het grote gedeelte van de grot waren en onze gids ons wees waar we heen moesten wilde ik alleen maar vluchten. Het was een soort smalle horizontale kier. Met mijn voeten eerst, op mijn handen steunend in de modder, probeerde ik me voort te bewegen zonder te gaan zitten en totaal vies te worden. Ik weet al niet meer waar we toen uitkwamen, dat stuk heb ik verdrongen denk ik. Ik merkte dat zolang het maar gezellig was en we lachten om de situatie ik, ik de paniek die af en toe opkwam aardig onder controle kon houden. Uiteindelijk vond ik het zelfs best leuk om 100 meter onder de grond in het donker te zitten terwijl onze gids verstoppertje speelde. Wie had dat gedacht? Ik was stiekem best wel trots op al mijn gewandel, geklim en geklauter van de eerste dag en heb ondanks het doorgezakte bed in het 'nieuwe' hostel (zo vertelde de eigenaar ons) heerlijk geslapen. 

De tweede dag hebben we voetstappen van dinosaurussen gezien. Grote afdrukken die door bijvoorbeeld gebrek aan regen na het tijdperk van de dino’s zijn versteend. Best wel vet, maar ik was een beetje te moe om alles in het Spaans te volgen en ik wilde megagraag naar de watervallen, dus was ik een beetje ongeduldig. Daarna zijn we naar El Vergel gelopen, dit was een wandeltocht van bijna twee uur waarbij we uiteindelijk bij een 400 meter hoge canyon terecht kwamen. Wauw! Na wat foto’s te hebben gemaakt liepen we een stuk verder en uiteindelijk kwamen we via veel smalle trappen naar beneden en rotsen bij de watervallen. Op de toeristen na een vrij magische plek. De natuurlijke met mos en takken bekleedde want en de prachtige watervallen. We hebben onze tijd genomen om hier lekker rond te banjeren, een douche te nemen en te genieten van de zon. Als tegenhanger van dit romantische beeld: In de dagen daarna hebben we thuis 1,5 dag zonder water (geen douche, het toilet doorspoelen met water uit een emmer etc.) gezeten en waren mijn schouders en benen intens verbrand door de zon. Maar ik heb er echt van genoten daar te zijn. Het was heel gaaf. Ook het feit dat we echt een leuke groep hadden waarmee we liedjes zongen tijdens het wandelen en grapjes maakten droeg hieraan bij. Dit weekend heeft me trouwens nog geen €70 in totaal gekost. Inclusief vervoer, gids, hostel en eten. Laat ik vooral doen wat ik wil hier na zoveel te hebben geïnvesteerd in deze reis, want in vergelijking met Nederland zijn dit soort uitstapjes echt bizar goedkoop. Ik zou tijdens mijn verblijf hier graag nog Salar de Uyuni, Copacobana en Chapare bezoeken. Daarnaast wil ik misschien nog naar Santa Cruz om te kijken hoe het met mijn grote vriend Chris gaat (zie mijn eerste blog). 

Naast dat ik in de weekenden af en toe dit soort activiteiten probeer te plannen begin ik te wennen aan mijn leventje hier. Werken, koken, slapen, op stap gaan met vrienden/huisgenoten. Lisan is deze week aangekomen in Cochabamba en dus kunnen we nu samen gaan kijken wat we hier willen gaan neerzetten de komende periode. Er zijn wat ideeën waarvan ik hoop dat ze nog voor mijn vertrek waargemaakt kunnen worden. 

Houd trouwens vooral mijn foto's in de gaten! Ik heb onder andere van Torotoro mooie nieuwe foto's geüpload. 

Ciao! xx